Faltan un puñado de días para empezar o aninovo. Xusto o tempo de rebobinar e facer balance desta última tempada de cine. O 2024 empezou ao grande. O thriller melodramático e multipremiado Anatomía de una caída de Justine Triet, a comedia agridoce Los que se quedan de Alexander Payne, a fabula gótica feminista Pobres Criaturas de Yorgos Lanthimos, a epopea sobre a emigración de Yo capitán de Matteo Garrone, así como o conto de supervivencia real de La sociedad de la nieve de Juan Antonio Bayona, estreáronse nas primeiras semanas do ano. Ao igual, sen esquecer unha película que se estreou nestas datas, quizais a mellor de todas: Perfect Days, o regreso á pantalla grande de Wim Wenders. No filme, a cidade de Tokio - onde o cineasta xa gravara no 1985 - volveu a converterse nun verdadeiro “satori” para o cineasta alemán. Perfect Days sen discursos grandilocuentes, esaxeracións e barroquismos, foi capaz de darnos unha gran lección zen, atemporal, sobre o sentido da vida.

Dous estilos contrapostos que, aquí, acababan dialogando, creando unha peza única en canto a sensibilidade, veracidade e imaxinación

No 2024, mesmo regresou ao grande Andrea Arnold. Con Bird, a cineasta británica filmou unha gran alegoría da adolescencia desde un punto de vista feminino. Conseguiu fusionar de forma impecable o realismo máxico co realismo social. Dous estilos contrapostos que, aquí, acababan dialogando, creando unha peza única en canto a sensibilidade, veracidade e imaxinación. Outro coming of age contado a través dunha mirada diferente pero sempre “desde dentro” foi How to Have Sex de Molly Manning, unha opera prima hiperrealista que expresaba con sinceridade o que significa ser adolescentes hoxe en........

© La Región