Son consciente de que o tema dos animais de compañía ten cousas positivas e tamén aspectos para a discrepancia, polo que a controversia está asegurada. Mais despois de escoitar o meu compañeiro de andaina musical Antonio, sen ánimo de ferir a ninguén, penso que nalgúns aspectos hai xente que se está pasando de voltas.

O meu amigo chegou hai uns días á xuntanza semanal un tanto abraiado, pois viu como unha moza, falando co seu cadelo, lle atribuía con moita naturalidade ó pequeno animal unha serie de cualidades como si estivera dialogando cunha persoa. O meu amigo, case espantado polo que escoitaba, non paraba de rir e dicía: “Non sei onde imos chegar”. A moza en cuestión falaba co can: “Te tengo dicho que cuando venga una persona por la acera hay que dejarle paso... así que ya lo sabes. No te lo repito más...” O meu compañeiro, que tamén ten cans na súa finca e que os coida, non saía do seu abraio. E a verdade é que semella que na sociedade actual,........

© La Región