Alá fomos. Como Atheán só pode tomar dos homes as apariencias, ao ser il puramente espiritoal, adoptou para ise día o corpo etéreo. Debo dicir que cando vin chegar polo aire unha bolsa de deporte, das grandes -que só despoixa souben que contiña os tres pares de ás do meu amigo anxo-, entroume un tremer de pernas e un latexar acelerado do corazón, e case que me deu unha volta dentro do meu coche no aparcadoiro da Alameda d’Ourense, onde quedaramos de nos xuntar. E aínda meirande foi o atordoamento no momento en que o bolsón se ergueu do chau, fixo unha reviravolta no aire, mentres o maleteiro abría só, entrou na cajuela -como din en México- pousou e a porta traseira pechou soa. Ola amigo, saudou Atheán, que é moi educado e amable,........

© La Región