Viviran en parella máis de sesenta anos. Daquela casaban de novos, cando aínda eran mozos, cando eran outros tempos e a vida -segundo contan- era doutra maneira, diferente á vida de hoxe, que vai de apurada en apurada, de présa e sen parada. Cando se achegaba aos noventa, sentaba ao carón do lume e dáballe mil voltas ao tambor de asar as castañas, coas castañas dentro. Ela, sentada na outra esquina do banco e tamén xunto do lume, fiaba co seu fuso a la rapada das ovellas da casa. Falaban entre eles, pero ningún dos dous escoitaba nada.

A radio tamén falaba.........

© La Región