Dicíao aquel home que andaba arranxando, espelindo e renovando os resortes dos colchóns, polos lugares máis afastados de Galicia. Daqueles colchóns de la de ovella ou de carneiro, nos que poucos de vostedes, prezados lectores, se deitaron. Eran pesados como corpos mortos, eran suaves e amorosos, moito máis agarimosos que os vellos almadraques de follas ou de serdas dos ranchos mortos, daqueles porcos cebados que enchían de carne as despensas das casas ricas e pola que devecían os máis pobres do lugar.

O reparador de xergóns paraba naquela casa que o acollía, contaba........

© La Región