O finado do meu pai, que en paz estea no que el chamaba, non sen razón, o mundo da verdade, adoitaba chamarme cabeza cadrada; confeso que nunca me pareceu mal porque, de vez en cando, dicía que eu era un testán e mesmo, tamén en ocasións, culminaba as súas consideracións respecto do seu fillo maior, ou sexa de min, afirmando que eu era quen de abrir as ostras por persuasión. Quen mo dera! Ogallá fose certo.

Ven isto a conto do seguinte: como carezo das opinións dos lectores fíome moito das que, de tempo en tempo, ou sexa de mes en cando, verten os meus compañeiros do instituto d’O Posío nun chat deses que son posibles grazas ó WhatsApp e que a nós, no noso, válenos pra todo; por exemplo, pra concitar citas de........

© La Región