Sorpréndeme que o dicionario da RAG non recolla a palabra “piollada” e que á penas apareza na literatura, pois para min é absolutamente viva. E non coa acepción que lle dan algúns vellos dicionarios de “grande porción de piollos” ou “pobreza extrema”, senón de cousa sen importancia ningunha. Se cadra é un sentido secundario metafórico destas dúas. Así, piollada, para min, ten só valor despectivo, minusvalorativo. “Déixate de piolladas”, podería eu dicirlle a alguén que se fixa en parvadiñas ou, para usar outra palabra rara, minusculancias; vocábulo que, buscado na rede, só utilizamos Blanco Amor e un servidor de vostedes, seguíndoo a el, claro.

O caso é que estamos nun deses momentos de tránsito dunha “piollada”: os tapóns das botellas de auga, dos refrescos e dos tetrabricks, despois de desenroscalos, quedan presos á base por unha argola........

© La Región