Yeni yasa ile, “iklim değişikliğiyle mücadele” gibi ulvi maskenin ardına gizlenerek Türkiye’nin geleceğini ipotek altına almaya hazırlanıyor. Ancak aldanmayın! Parlamentoda onay bekleyen iklim kanunu teklifi, ne ormanlarımızı ne sularımızı ne de biyoçeşitliliğimizi korumayı hedefler. Aksine, küresel finans odaklarının ve onların yerli işbirlikçilerinin çıkarlarına hizmet eden, yeşil boyalı finansal sömürü mekanizmasıdır.

Bu kanunun özü, ekolojik koruma değil, karbonu fiyatlandırmaktır. Bu kritik ayrım, oyunun kurallarını ortaya koyuyor. Kanun, doğayı değil, parayı merkezine alıyor. Ormanların, suların, ekosistemlerin korunmasına dair tek somut mekanizma içermezken, tüketim alışkanlıkları, üretim yapısı, kentleşme gibi iklimle doğrudan ilişkili temel sorunlara dokunmaktan özenle kaçınıyor.

Asıl amaç, emisyon farkı bahanesiyle küresel ölçekte gelir transferi mekanizması kurmaktır. Türkiye gibi ülkeler, kendi sanayilerini denetlemekle yükümlü kılınırken, buradan elde edilecek gelirler Avrupa Birliği kasalarına veya çok uluslu “yeşil” fonlara akıtılacaktır. Bu, finansal hükümranlığın yeşil kılıfla dayatılmasıdır ve yeşil mutabakat adı altında pazarlanan finansal sömürü düzenidir.

Bu sinsi planın kökleri, Avrupa Birliği’nin 2005’te kurduğu Emisyon Ticaret Sistemi’ne (ETS) dayanıyor. AB, yaklaşık yirmi yıldır işlettiği sistemi şimdi küresel silah olarak kullanmaya hazırlanıyor. Dünya ticaretindeki rekabet gücünü kaybetme korkusuyla AB, gümrük duvarları yerine daha sofistike yöntem geliştirdi: karbon vergisi. “Benim üreticim karbon için para öderken, sen ödemezsen haksız rekabettir” diyerek, 2026’dan itibaren Türkiye dahil olmak üzere kendi sistemi dışındaki ülkelerden ithal edilen ürünlere “sınırda karbon düzenlemesi” adı altında vergi uygulayacağını ilan etti.

Kendi üreticilerine ise geçiş sürecinde ücretsiz tahsisatlar vererek onları koruma altına alıyor. Bu,........

© Küresel İfşa