Durup nefes almaya fırsat bırakmayan bir çağdayız. Herkesin koşturduğu, boşluğun yadırgandığı, durmanın bile açıklama gerektirdiği bu düzende insan durmadan verimli olmaya zorlanıyor.

Çalışmanın kutsal bir ibadetmiş gibi abartıldığı, dinlenmenin ise neredeyse suç sayıldığı, saçma bir düzen içinde yaşıyoruz. İnsan ne yaparsa yapsın kendini yetersiz hissettiren, sürekli daha fazlasını yapmaya zorlayan bir sistem bu.

Ne kadar çalışırsan o kadar değerli olduğuna inanıyorsun. Yetmiyor, dinlendiğinde bile suçluluk duyuyorsun. Çünkü zihnin “boş durmak” ile “başarısız olmak” arasında bir bağ kurmuş bu yüzden içinizdeki ses seni yiyip bitiriyor.

Üretkenlik sanki bir meziyet değil, insanın varlık sebebiymiş gibi sunuluyor. Böyle bir atmosferde sıkılmak bile lüks görülüyor.

★★★

Oysa bazı bilimsel bulgular sıkılmanın yaratıcılığı artırdığını gösteriyor. Sıkılmak... Evet, insanların kaçmaya çalıştığı ama aslında beynin gizli........

© Korkusuz