Meninger i debattinnlegg står for skribentens regning

Etter at både Høgre og Sp vart store taparar i valet, sender nå krefter i Høgre ein prøveballong til Sp og inviterer til samarbeid om distriktspolitikken.

Siktemålet er å få Sp over midtstreken, først gjennom enkeltsaker denne stortingsperioden – så for å skifte over til borgarleg side om fire år.

Dette skjer etter eit val der distriktspolitikk knapt nok har vore nemnt med eit ord, noko politisk redaktør Agnar Kaarbø er inne på i ein kommentar om kva som skjer med distriktspolitikken med ein ny politisk situasjon på Stortinget.

Heller ikkje Sp snakka mykje om klassisk distriktspolitikk. Partiet har skifta ut det særnorske og gode distriktspolitikk-ordet med politikk for «heile landet som vi er så glad i».

Dette er ei heilomvending frå førre stortingsval, der spesielt raudgrøn side konkurrerte om å tiltrekke seg veljarar med distriktspolitikk som lokkemiddel.

Rett før det valet hadde eg kome med boka «Distriktspolitikkens historie i Norge», og Normann-utvalet (demografiutvalet) hadde levert sin NOU. Eg vart invitert til å halde foredrag for Sp, Ap og SV.

Den sterke opplevinga for meg var at berre dei eldre politikarane hadde peiling på dei grunnleggande kjenneteikna ved den særnorske distriktspolitikken.

Denne politikken er kjenneteikna ved at han snur kapitalstraumen og gjer det lønnsamt å investere i arbeidsplassar i distrikta.

Distriktspolitikken har vore under avvikling sidan tidleg 1990-tal.

Det var Arbeiderpartiet som meir enn nokon annan konstruerte den vellykka og særnorske distriktspolitikken, men det var også dei som starta avviklinga.

Med Erna Solberg som ansvarleg statsråd (2001–2005) var nedbygginga nesten fullført. Ho ville ikkje høyre på eit ekspertutval som konkluderte med at........

© Kommunal Rapport