Bizim çocukluğumuzla şimdiki çocukların yaşadıkları, deneyimleri ve sahip oldukları imkanlar arasında dağlar kadar fark var.

Bizim jenerasyonun da babaların çocukluğu arasında ciddi farklar vardır.

Çocuklar içinde bulunduğumuz yüzyılda çok daha büyük tehlikelerle karşı karşıya.

Çok çabuk unutuyoruz, ortaokul yaşındaki bir çocuk hastalık derecesinde oynadığı canlı savaş oyunun etkisiyle babasını ve annesini vurarak öldürmüş, kardeşi de kaçarak kurtulabilmişti.

Ne yazık ki oyunlar çocukları esir almış durumda.

Benim yakın çevremde de arkadaşlarımın çocukları tek kelimeyle oyun hastası.

Ellerinden ne tableti alabiliyorsunuz ne de bilgisayarın önünden kaldırabiliyorsunuz.

Birçok oyun online internet üzerinden oynandığı için derslerini ihmal eden yemeklerini oyun başında yiyen binlerce çocuk var.

Çok ciddi bir sıkıntı ile karşı karşıyayız aslında.

Ailelere çok görev düşüyor. Çocukları oyalamak ve sorumluluk almamak için evlatlarının ellerine tableti veriyorlar, yetişkin ise oyun bilgisayarları alıyorlar.

Hem de ciddi rakamlar ödeyerek.

Kitap okuyacakları yere bilgisayarlarda oyun oynamayı tercih ediyor binlerce çocuk.

Tabii işin bir başka boyutu da var.

Binlerce ailenin maddi durumu iyi olmadığı için çocukları değil oyun oynamak derslerini ödevlerini yapabilmek için bir bilgisayarları bile yok.

Hatta bu fakir öğrenciler okuldan sonra aile........

© Kıbrıs Postası