Bir ev, bir oda, bir yatak, kişisel eşyalar.

Onlara bakmak, sarılmak, öpüp, koklamak.

Ve neler yaşattığını hayal etmek, bitmek bilmeyen anılar içinde, yaşama tutunmaya çalışmak.

Bazen, çok zor olur, düşünmek, duyguları beslemek, konuşmak, yazmak.

Bazen de çok kolay olur, bir anda, düşünceden, akıldan, dile, oradan parmaklara ve bilgisayar tuşları ile bir bütün olarak, bir yazıya hayat vermek.

İşte, öyle bir yazı bu.

Toplum ve ülke olarak, çok siyasallaştık, popülizm en önemli şey, ancak, daha öncelikli meseleleri kaçırıyoruz.

İnsanı mesela, hayatı, her ne üretilecek, yapılacaksa, insan için yapılmalıdır.

Birçok ülkeden ayrıldığımız nokta budur.

Koskoca bir kazan bu memleket ve sadece kaynıyor, insanlar birbirinin üzerine basarak, birbirini aşağıya çekerek, bir yerlere çıkabileceğini zannediyor.

Çok iyisini ve güzelini, hak ettiğini, talep etmesi gerektiğini, baskı unsuru yaratması zorunluluğunu, gücünü ne zaman fark edecek bu ülke insanı?

Belki konudan bağımsız bir giriş oldu ama bu yazının geri kalanı insan için.

Günlerdir, yargı, hukuk, adalet tartışılıyor,........

© Kıbrıs Postası