Yazının konusu ile birebir bağlantılı olmayabilir, ama bir örnekle başlamak istiyorum.

Bu örnek, saygıya dair, eskiden, bir komşu, akraba, tanıdık vefat ettiğinde, kırklanana kadar, radyo, TV açmak, herhangi bir eğlence aktivitesinde bulunmak ayıp sayılırdı.

Bunun ana sebebi, empati ve saygıydı.

Acıya, hüzne ve tutulan yasa saygı vardı.

Acıyı, kederi, mutsuzluğu paylaşma, bu şekilde ifade edilirdi.

Hem aile, hem de toplumsal bağlar bu ve benzeri kendisi küçük, etkisi büyük paylaşımlarla güçlendi.

Bugün bambaşka, acı da, hüzün de, yas tutmakta, sadece en yakınlara mahsus.

Diğer bir bakış açısıyla, saygı, empati, anlayış yok.

Tahammül vardı, üstelik hayatın her alanında, hoş görü, birbirini dinleme, anlama, kırmama, gücendirmeme.

Böyle bir çabası vardı insanların, bunun temeli de elbette yine saygıya dayanıyor.

Ve bugün ciddi bir sorun yaşıyoruz, saygının, tahammülün, hoşgörünün yerini yeni bir anlayış aldı.

Linç kültürü, özellikle sosyal medyanın getirdiği kolaylıkla birlikte sıkça karşımıza çıkıyor, üstelik kanıksanmış, normalleştirilmiş bir........

© Kıbrıs Postası