“Bu cümle yalandır.”

Ne kadar basit, değil mi? Ama içine girdiğinde, seni bir çıkmaz sokakta sonsuzca döndürür. Doğruysa yalandır; yalan ise doğrudur. Kendiyle çelişen, kendini doğrularken yıkan bir cümle. İnsan aklının sevmediği türden. Çünkü netlik yoktur. Çünkü içinden bir hakikat çekip çıkaramazsın. Ama belki de en büyük hakikat, tam da bu belirsizliğin içindedir.

İnsan inanmak ister!

30 Ekim 1938 sabahıydı. Dönemin NewYork kenti her zamanki sonbahar grisi bir sabahı öğleye taşıyordu. Radyoların en etkili günleriydi. O sabah CBS radyosundan bir tiyatro eserini tanıtmak için şakadan bir haber yapılır.

Bu haberin sonucunda, binlerce insan gerçekten Marslıların dünyayı işgal ettiğine inandı. Polis merkezleri, gazeteler ve radyolar panik telefonlarıyla dolup taştı. Bazı insanlar arabalarına atlayıp kasabalardan kaçtı. Sığınaklara inenler, silahlanmaya çalışanlar, bayılanlar bile oldu.

İnsanın zihni netlik ister. Fakat hayat, özellikle de siyaset, griyle örülüdür. Ne kadar çok söz duyarsan duy, gerçek genellikle söylenmeyen yerdedir. Bir siyasetçinin konuşması, çoğu zaman “Bu cümle yalandır”ın binbir biçimde yeniden söylenmesidir. Doğruya benzeyen, ama gerçeği gizleyen sözler. Umut........

© Kıbrıs Postası