Özdemir Asaf’ın dilinde kelimeler birbirine sürtünür; kıvılcım çıkar. O meşhur şiirinde sevdiğine “hep üşüdüğünü, çünkü kış olduğunu” söyler—bir duygu hâlinin mevsime dönüşmesi. Sevgi, onun dizelerinde bir sıcaklık arayışı değil yalnızca; aynı zamanda, yakışmanın, yakışmayı zorlamayan bir zarafetle gerçekleşmesi.

Şiirin taşıdığı temel duygu, kırılganlıkla cesaretin yan yana yürüyüşüdür. Sevmek, Asaf’ta edilgen bir hayranlık değil; “büyük işlere kalkışmak”........

© Kıbrıs Postası