Dün ayaklarımı uzattım, televizyon izliyorum… Haber kanallarına hızla bir baktım…

İzlemeyi boş verin takılmak bile istemedim…

‘Hasan, bugün Pazar, keyfine bak. Kafanı da bir süreliğine yorma’, dedim kendi kendime. ‘Olur mu?’, diyerek azıcık da olsa direndim, sonunda, ‘Tamam’ dedim. Kemal Sunal’la Fatma Girik’in başrol oynadığı, ‘Japon işi’ isimli bir filim buldum, Show TV’de… Bulduğum yerden sonuna kadar, komuta elime almadan izledim.

Çok da hoşuma gitti.

***

Dıştan bakıldığında dikkatim bölünmüş gibi göründüğüm zaman, çok daha iyi dinler, izler, algılar, aklıcığıma yazarım.

Öğretmen Koleji’ne giderken sınıfın sol arkasında otururdum. Ders dinlerken, gazetemi de öğretmenin gözüne sokmadan okurdum.

O zaman da gazeteler çarşaf kadar. Sayfayı değiştirirken, hem görünüyor hem de ses çıkıyordu doğal olarak.

Rahmetli Ülvan Fadıl Efe, hocamız, dersi dinlemediğimi düşünerek, ‘Söyle Uzun Hasan’ diyerek bana anlattıklarını sorardı. Yanıtımı verdiğim zaman da manalı manalı yüzüme bakardı.

Şimdi de öyleyim, ama normalde küçük bir meşguliyetle daha iyi dinleyebilsem de, küçük gruplarda ve ikili görüşmelerde, karşımdakinin yüzüne bakarak dinlerim. Sıkılırım ama napayım!!!

***

Dün de hem Japon İşi filmini izlerken, diğer yandan da ayaklarımın parmak ucundan başlayarak saçımın en tepedeki teline kadar, bedenimi sorguladım… Kendi kendimi güldüm…

‘Yahu........

© Kıbrıs Gazetesi