Kasabamızın zaman içinde eriyip köye dönüşmesi hiç iyi olmadı.

Neden mi?

Kasaba doğumlarla değil ölümlerle anılır hale geldi.

Ne zaman bir ölüm gerçekleşse haberi, sosyal medya mecralarından öğreniyoruz.

Hep bir ölüm haberi…

Çok acı…

Her ölüm yürekleri dağlıyor, yaşanmışlıkları akıllara getiriyor.

Genç ölümler haliyle daha bir yürekleri dağlıyor.

Hele bu genç ölen, senin çocukluk arkadaşınsa, aynı sınıfta okumuşsan, birlikte gülüp birlikte ağlamışsan, yol yoldaşlığı yapmışsan acıttığı yüreği siz düşünün.

Haber verildiğinde inanamadım.

Yakıştıramadım ölümü!

Neden?

Niçin?

Hayır!

Olamaz!

İnanmıyorum!

Pandemi döneminde ne çok acı yaşadık.

Ne çok kişiyi toprağa verdik.

Öldük, hep öldük...

Aliler erken ölüyorlar.

Annem iki Ali toprağa vermiş.

Üçüncüyü doğurmuş…

O da yaşamadı.

Pandemide sonsuzluğa uğurlandık.

Ve arkadaşım Ali!

O da Alilerin peşine takıldı.

Genç yaşta aramızdan ayrıldı, sonsuzluğa göç edip gitti.

Ali, benim gibi bir dağ köyünde doğdu.

Öğretmen olmak için ne mücadeleler verdi.........

© Kayseri Gür Haber