Gözümün önüne cellabiyesinin etekleri yerlerde sürünen, avurtları şişmiş, kasıla kasıla yürüyen, tören giysileri içindeki şoförünün kapısını açtığı ultra lüks otomobiline binerken etraftaki yalakalarına pis pis sırıtıklar dağıtan Körfez ve Cezire şeyhleri eliyor.

Ya da attığı ateşli nutuktan dolayı göğsü kabarmış kravatlı politikacının endamı, tekebbürü…

Ne zaman?

Gazze yıkılırken.

Gazze öldürülürken.

Bir fotoğraf. Adamın yüzü görünmüyor. Yetişkin fakat yaşlı değil. Otuzlarında, bilemedin kırklarında.

Hastane yatağında yatıyor.

Yatak çarşafında Vezaretu’s Sıhhatu’l Filistiniyye yazılı.

Sol bacağı dizinin biraz yukarısından kesilmiş, gazlı bez dediğimiz bezlerle sarılmış, ucu düğümlenmiş.

Yazının başlığı: Gazze’de ölüm ampütasyondan daha kolay. (Al Jazeera.) Yazıyı Emaan Abu Zeyd yazmış.

Ampütasyon, biliyorsunuz, bir uzvun kesilip alınması.

BM verilerine göre Gazze’de günde ortalama on çocuk ampute ediliyor, yani kolunu, bacağını ya da ikisini birden kaybediyor.

40 bin 500’ü çocuk olmak üzere 134 bin 105 kişi savaşta yaralanmış.

“12 yaşındaki akrabam Üsame” diyor Abu Zeyd “İki defa ölümden kurtuldu, her defasında ailesinin bir kısmını kaybetti, sonunda ailesiz, tek başına kaldı.”

“Birincisinde Üsame, annesi ve kız kardeşleriyle birlikte büyükbabasının evindeydi. İsrail evlerini vurdu, Üsame hariç hepsi öldüler.”

“İkincisinde,........

© Karar