Selatin camileri sever misiniz? Hemen söyleyeyim, ben severim.

İhtişam karşısında hepimizin zaafı var.

Bir mimari zevk. Mabedin insana verdiği huzur. O mimariyi vücuda getiren ustalık, zekâ, bilgi, matematik, fizik, geometri, teknoloji, zenginlik hepimizi heyecanlandırıyor.

Zamanla yine aynı mimari inceliği ihtiva eden güzel bina edilmiş ama küçük camileri daha çok sevmeye başladım.

Üsküdar’daki Şemsi Paşa Camii’ni görmüşsünüzdür.

Küçük camileri sevmenin mahiyetini yani nasıl bir şey olduğunu anlamak için şiirin yardımına müracaat edebiliriz.

Necat Çavuş’un Anıt Öpüşler şiirini hatırlayalım.

“Mimar Sinan Kostantiniyye’yi en güzel yerinden/Tutup öpmüş öpmüş İstanbul yapmıştır/Belki bir Şehzâdebaşı’da belki Süleymaniye’de/Bir öpüş rüzgâra karşı çınar/Bir öpüş çağlara karşı simya”

“Bir öpüş müziğin gül açımı/Bir öpüş denizin içindeki ses/Ya Üsküdar’daki Şemsipaşa/Tanrım o ne öpücüktür, belki de/İstanbul hiç böyle öpülmemiştir”

Başka tarife lüzum var mı?

Bence yok.

Padişahların, vezirlerin, paşaların, sultanların (yani padişah annelerinin, kızlarının, bacılarının) yaptırdıkları camiler güzel olmasına güzel, ama sonuçta devletin gücüyle, parasıyla yaptırılmış camiler.

Bir de kendi halinde mahallelerin içinde, sokak arasında........

© Karar