İnsanlar ya da insanların bir kısmı “Sırat-ı Müstakim”de ilerliyordu.

İblis söz vermişti, “Senin Sırat-ı Müstakim’inin üstüne oturacağım, onları saptıracağım.”

İblis sözünü tuttu.

Bu kez Akdeniz’de; denizin ortasında, iyi insanların yolunun üstüne oturdu.

Gazze’ye yardım ulaştırmak için denize açılan SUMUD filosunun önünün kesilmesini insanın Kur’an-ı Kerim’de anlatılan öyküsünün ışığında anlamak bugün şahit olduklarımıza uygun düşüyor.

Neye şahit olduk?

Devletler korkuyordu, başlarına İsrail gibi bir bela almaktan. Devlet adamı tabir edilen adamlar korkuyordu.

İnsan halidir, malları çoktur, tatlıdır, canları da naziktir, tatlıdır. Korkmalarını anlıyorum da… Hudutların içinde ya da dışında güvenli bulunduklarını düşündükleri ortamlarda korkmuyormuş gibi sağa sola dayılanmalarını anlamıyorum.

Avurtlarını şişiriyorlar.

Etraflarına, bangır bangır bağırıyorlar, bütün mangalların üstündeki külleri uçuruyorlar.

Ondan ortalık, üstümüz başımız kül.

Abi hepiniz altınızdaki sandalyelerin altınızdan çekilmesinden korkuyorsunuz, her adımınızı sandalyenizin güvenliğini hesap ederek atıyorsunuz ya da atmıyorsunuz.

Bütün melanetleri o sandalyeler için işliyorsunuz. Kazara sizden iyi bir şey sadır........

© Karar