Devlet yetkililerinin, başka bazı adlandırmaların sebep olabileceği çağrışımlara mâni olmak için “terörsüz Türkiye” diye adlandırmayı tercih ettikleri süreç temsili bir törenle başladı.

Bu, bir silah yakma töreniydi.

Silahı teslim etmekle yakmak belki sonunda aynı kapıya çıkar ama aynı şey değildir.

Ne olmuş aynı şey değilse?

Hiç… Sonunda sulh ve selamet olsun da nasıl olursa olsun.

Güzel bir başlangıç. Birçok sebeple güzel.

Kırk senedir on binlerce memleket evladı can verdi.

Bir annenin, bir babanın ağlamasını dünyevi bir terazide tartabilir miyiz?

Mesela oğlu askerde olan bir babanın gece gündüz içini kemiren endişesinin hizasına maddi bir değer yazılabilir mi?

Acıların bilançosu milli gelir hesaplamalarına girer mi?

Bir şehidin yetimini hangi teselli iyileştirebilir?

İnsanın başına türlü haller gelebiliyor.

Bir oğlu askerde bir oğlu dağda olan annenin her namazında iki oğlu için de dua ettiğine dair öyküler bile dinledik bu acılı, ağrılı dönemde.

Bütün bunlardan kurtulmanın değeri ölçülemez.

İnşallah bu adım kurtulmamızın başlangıcı olur.

Kazasız belasız milletçe sahil-i selamete ulaşırız.

Sahil-i selamet nasıl bir şey?

PKK’nın terör eylemlerine milat olarak 1984 Ağustos’undaki Eruh ve Şemdinli saldırıları gösteriliyor. Sahil-i selamete ulaşmak 1984 öncesine dönmek gibi bir şey........

© Karar