Muhalefet, bir önceki cumhurbaşkanlığı seçiminde “Kazanacak aday” tabiri etrafında çok dolaşmıştı. “Kazanacak aday” dediler, sonunda ‘kazanamayacak aday’ı aday gösterdiler.

Kimdi ‘kazanamayacak aday?’

CHP’nin o zamanki lideri Kemal Kılıçdaroğlu mu?

“Evet” de desek “hayır” da desek haksızlık olur.

Kemal Bey’in kazanacağına dair umudu vardı. Kazanma ihtimali de vardı.

Ama seçimden sonra anlaşıldı ki Kemal Bey ‘kazanamayacak aday’mış.

Kemal Bey’in kendi adaylığında ısrar etmesi şaşılacak bir şey değildi.

Kazansaydı Cumhurbaşkanı Erdoğan karşısındaki bütün yenilgileri mazide kalacaktı. Kariyerine muhteşem bir final ekleyecekti.

Böyle muhteşem bir final için risk almaya değerdi. Riski aldı ve kaybetti.

Kaybedince ne yaparsın?

Ya koltuğuna sımsıkı yapışırsın.

Ya da mahcup olursun “Sizi peşime taktım, yordum” dersin; herkese o zamana kadarki hizmetleri için teşekkür edersin. Namık Kemal’in dediği gibi “izzet ü ikbal ile” çekilirsin ‘bab-ı hükümetten.’

Bu bekleniyordu kendisinden, söyleyen de oldu, yazan çizen de.

Öyle yapmadı Kemal Bey. Koltuğunu sıkı sıkıya tuttu. Kaybettiği kurultayın ikinci turunda bile çekilmedi.

Bugünlerde CHP içinde tırmanışa geçen tartışmalara bakılırsa koltuğa iltisakı devam ediyor.

Bir önceki seçimlerde........

© Karar