Evvelce yürürdük. Sloganlar atardık. Mitingler yapardık. Nutuklar irad ederdik Filistin için, Eritre için, Moro için.

Şiirler okurduk, şiirler yazardık.

Birinci çoğul kullanıyorum ama kendim için değil. Çok mitinge gittim, ama nutuk atmadım.

Şiir okudum, hâlâ da okurum ama kendi kendime.

Şiir de yazmadım.

Şu dünyada şiir yazmadan geldin geçiyor musun?

Hayır, yazmışımdır fakat onu da kendi kendime.

Slogan çok attım.

Bugün de bir mitinge gitsem -bazen gidiyorum- siyaset için değil, Filistin için, Türkistan için, slogan atarım. Fazla bağırmam ama… Fazla bağırınca sesim kısılıyor.

(Bir gün, -sesim kısılıyor deyince hatırladım birden- MTTB’nin Bursa’da mitingi vardı. Tam MTTB ile Akıncılar’ın ayrışmaya başladığı zamanlar. 1977 mi, 78 mi, unuttum şimdi.

Mitingi yaptık. Akşam arkadaşlarla buluştuk.

Kulakları çınlasın, Vedat (Şahin) abi, Osman Bayraktar, Musa Kâhya, daha birkaç kişi var. Benden büyükler. Mitinge katılmamışlar.

Galiba MTTB’ye mesafeliler. Hoş tipik Akıncı da değiller. Ama MTTB’de bir gevşeklik seziyorlar.

Sohbet güzel, herkes konuşuyor. Arada MTTB’nin mitingine de dokunduruyorlar.

Aslında umurumda değil, MTTB veya Akıncılar. Akıncı mitingi de olsa katılırdım o gün.

İyot gibi........

© Karar