Orhan Alkaya’nın şiir kitabı ‘Pâre’ SRC Yayınları’ndan, Ahmet Zeki Pamuk’un ‘Hatırla(t)malar’ isimli nefis kitabı Ötüken Neşriyât’tan çıktı. Her ikisi de aynı fakültede okuduğumuz, Süleymaniye’de edebiyat sohbetleri yaptığımız yarım asırlık arkadaşlarım. Alkaya’nın ‘Pâre’si hakkâklığının nefis bir örneği, her kelimenin sırlı bir hikâyesi var, bayıldım. Ahmet Zeki’nin kitabı ise bugünlerde okuyacağınız en iyi ‘Beyoğlu kitabı’, her satırında beni ağlatan bir yaşanmışlık var.

Son birkaç ay içinde iyi şiir kitapları çıktı, Bâki Ayhan’ın ve Ömer Erdem’in kitaplarına bayıldım, geçtiğimiz yılın son günlerinde basılan ‘Pâre’yi ise nihâyetinde görüp okuyabildim. Orhan Alkaya benim Fenerbahçe Lisesi’nden ve İstanbul Hukuk’tan arkadaşım, sonra elbette Süleymani’yeden ve Köhne’den, dile kolay değil, arkadaşlığımız yarım asrı aşmış, usta şâirdir ve kelime hakkâkıdır, şiirine bir telkârî ustası gibi çalışır. Onun SRC Yayınları’nın Bi’dünya Şiir Dizisi’nden yayınlanan ‘Pâre’ de hakkâklığının nefis bir örneği, her kelimenin sırlı bir hikâyesi var, bayıldım. Orhan’ın ‘kânun-i esâsîye koştuyduk /: ân, zamanı silen türkçü vatan/ !dan /kurtulur gibiydi- muvakkat / ite kaka oyandırıldık o rü’yadan / tıkırdıyordu grapondan bir saat / ki kıraat zamanının tuhaf ânıydı / büyüyecekti sirkatte el!aman’ veya ‘gitmek ah gitmek ve kitabınca ölmek isterdim çün / öğrenebileceğim son bilgiydi yaşamaktayken ölüm’ gibi dizelerinin âh-ı derûnîliğini anlamak, ‘80 sonrasının kuşakları için hayli zordur. sadece onlara mı, hayır, kitaptaki pek çok dize ‘80 öncesinde bir ‘özel hayat’ı olmayan her okura da bir çalım atıp geçiverir. O ‘kayıp’ yıllarda, şâyet........

© Karar