Fransa’yla üç seçim diyebiliriz ama ben İngiltere ve İran seçimleri üzerinde duracağım.

İngiltere’de 14 yıllık Muhafazakâr iktidarın seçim kaybederek İşçi Partisinin iktidara gelmesi, İran’da Cumhurbaşkanlığı seçimlerini reformistlerin kazanması zamanımızda iki ‘iyi seçim’ örneği…

İngiltere’de iyi olan, iktidardaki kim olursa olsun, “14 yıllık iktidar”ın sona ermesidir. Uzayan iktidarlarda bozulmalar başlıyor. Demokrasinin bir erdemi de iktidarın kansız, kavgasız değişmesidir.

İngiliz Independent gazetesi seçim sonuçlarını şu manşetle duyurdu:

“Muhafazakarlara, 14 yıl süren iktidardan sonra seçim kaybettiren sebepler: “Kemer sıkma, Brexit ve Kovid.”

Kovid dediği, sağlık sisteminin çökmesi.

Muhafazakarların 14 yıllık iktidarında beş başbakan oldu. Ülkeyi Avrupa Birliği’nden çıkaran (Brexit) popülist referandumun mimarı David Cameron… İki aylık başbakan Theresa May, skandallarıyla iz bırakan Boris Johson, bütçe kaosu yaratan ve kendi bölgesinde de seçim kaybeden Liz Truss ve son olarak kemer sıkan Asya kökenli milyarder Rişi Sunak.

2013 yılında koalisyon hükümetinin Başbakanı Muhafazakar Cameron, AB karşıtı aşırı sağ Birleşik Krallık Bağımsızlık Partisi’nin yükselmesi karşısında o oyları geri almak telaşıyla ve AB ile yaşanan sorunları ileri sürerek Brexit referandumuna gitmiş, 2016 referandumunda yüzde 52 oranında Brexit’e evet çıkmıştı.

Popülist bir referandumdu, İngiltere’nin de hiç lehine olmadı. Bugün iktidara gelen İşçi Partisi, Brexit’e karşıdır. Fakat AB’ye “geri........

© Karar