1 Ekim’de TBMM Genel Kurulu’nda çok yan yana gelmeyen simaların tokalaşması ile başlayan, MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’nin 22 Ekim Öcalan çağrısı ile sahici bir girişime dönüşen, 8 Aralık’ta Suriye’deki rejim değişikliği ile jeopolitik bir zemine oturan PKK’nın silah bırakması sürecinde görünen o ki tarihi bir eşiğin kenarındayız.

“Tarihi” tabiri abartma sanatının güncel tüketicisi basının işin dozunu kaçırması ile içi büyük oranda boşalmış bir sıfat. Ama sanki bugünlerde PKK bağlamında yaşadıklarımız bu tanımlamayı fazlasıyla hak ediyor. Eğer son günlerde kamuoyuna yansıyan açıklamalardaki gelişmeler yaşanırsa kısa süre içerisinde PKK’nın 12 Mayıs’ta ilan ettiği fesih kararının ete kemiğe bürünmesinin ilk örneklerini göreceğiz.

Örgütün silah bırakma açıklamasının üzerinden neredeyse iki ay geçmesine rağmen adım atılmaması doğal olarak bazı soru işaretlerini beraberinde getirdi. Ancak benzer süreçlerin zaman alması işin tabiatı gereği. Çok büyük bir şirket bile kendisini tasfiye etmek istediğinde bunun pratik adımlarla gerçekleşmesinin zaman alması beklenen bir gelişme. Kaldı ki PKK gibi geçmişi 40 yılı aşan, on binlerce kişinin doğrudan ya da dolaylı yoldan ekosistemine dahil olduğu, siyasal artçı şoklarının etkilediği kitlelerin 10 milyonları bulduğu, dört ayrı ülkede uzantıları bulunan bir yapıda hızla ilgili beklentileri makul bir yerde tutmakta fayda var. Elbette kamuoyunun, devletin ve toplumun sabrı sınırsız........

© Karar