2002’de AK Parti’nin iktidar gelmesi, bazı partilerin baraj altında kalması dolayısıyla çok da adil olmayan bir meclis aritmetiği ile Türkiye’de yeni bir siyasi denge inşa etti. AK Parti kendisine verilen bu şansı iyi kullandı. Askeri-bürokratik vesayetin arkasında durduğu CHP ise bu dengeyi değiştirecek bir söylem kuramadı.

22 yıl dalgalı da olsa değişmeyen bu mimari 19 Mart 2024 yerel seçimlerinde çarpıcı şekilde değişti. CHP ilk kez AK Partiyi geçti. İktidar yerel idarelerde büyük oranda zayıfladı.

Hukukun araçsallaştırılması ile yerel yönetimlerdeki denge muhalefet aleyhine bir değişim gösterse de belediyelerdeki ağırlık değişmiş değil. En azından şimdilik. Bir sonraki yerel seçimlere girerken İstanbul’da CHP’li belediye sayısı yok denecek kadar azalırsa şaşırmamak gerek.

Ancak cumhurbaşkanlığı tartışmaları, yolsuzluk operasyonları, seçime daha üç yıl olmasına rağmen dolan meydanlar, protesto eylemleri, derinleşen ekonomik kriz, jeopolitik riskler 31 Mart’ta kurulan dengeyi değiştirmeye yetmedi. Hala CHP ve AK Parti birbirlerine çok yakın oylarla siyaseti belirliyorlar. MHP’yi iktidar, DEM Parti’yi muhalefet kanadında sisteme kattığımızda 2 2 partilik bir fotoğraf siyasetin ana çerçevesini çiziyor.

Bu genel yapıyı değiştirecek farklı gelişmeler yaşansa da birbirine alternatif olaylar bazen iktidarı bazen muhalefeti güçlendiriyor. Nihayetinde birbiriyle kesin şekilde yenişemeyen iki kutuplu bir sistem varlığını sürdürüyor.

Bu haftanın tartışması olan Leman’ın karikatürünün 31 Mart dengesini kalıcı olarak değiştirmesi de kolay değil. Eğer seçimlere yakın bir zamanda yaşansa idi sandık psikolojisinin de etkisi ile daha güçlü bir rol oynayabilirdi.

Karikatür meselesini her şeyden önce geçmiş bağlamı içinde değerlendirmek gerek. Hz. Peygamber’in karikatürünün yapılmasının ne tür bir sonuç doğurabileceğinin........

© Karar