Havada bir kara sinek dolaşıyor. Bir gün önce Binyamin Netanyahu’nun bahçesindeki korkuluktaydı. Saatleri gittikçe kısalan uykusunda bir sincap tarafından sorgulanıyordu Netanyahu. El kadar sincabın beklenmedik soruları ona ecel teri döktürmüştü. Daha demişti sincap, bin, on bin sincap geri geleceğiz. Senin kulağının dibinde duracağız. Her gün altını oyduğun Kudüs şehrinin altında bile kardeşlerimiz var. Çitteki kara sinek bu sözleri duyunca onca besin artığı, çiçek çeşiti, söz yalanı, kan dondurması, bebek çığlığı, kadın bedduası arasında daha fazla duramadı. Buraya, yokluğun ecel ayazı benzeri her şeyi kasıp kavurduğu, ölümün var olmaktan utandığı yere sığındı. İş misal vermeye gelince ‘bir sinek’ şahit tutulmaktan geri kalmazdı. Eğer, kurban, hala İsmail’in dünyaya bağlı, öteye açık gözünde İbrahim’in bir sınaması olarak vardıysa, sinek, bunu görmek adına Netanyahu’nun çitinden kaçıp buraya, bu her şeyin başlangıcı olabilecek kadar bitmiş kurban olunası Gazze’ye uçup gelmişti.

Yusuf’un kardeşi olmaktan utanan şimdiki Binyamin Netanyahu, Yakup’un sevgisini mi kıskanmıştır bilinmez ama, İsrail kurşunlarının döve döve kırdığı bir bina köşesinde, İsmail ile İshak arasında bir kuş öter. Stalin, sinek kaydı traş olurken hep bir ustura korkusu yaşarmış. O korku bir seferinde rüyasında bir doğum günü partisi sırasında gerçek olmuş. Bu kez yine bir kara sinek varmış ve o kara sinek milyonlarca yok edilmiş insanın kan kokusuyla semirmişmiş. Özbek pamuğu gibi bulutlanmış yüzünde çalı bıyıkları, Gürcü kaşları fakat asıl Manastır kaçkını gözleriyle Stalin, kara sineğin salvolarına dayanamamış,........

© Karar