Özellikle infaz paketinin beklentilerin altında kalmasıyla birlikte çözüm sürecinde bir ritim düşüklüğü dikkat çekiyor. Görünürde iktidarın bütün kanatlarının sahiplendiği bir süreçte günlerin verimsiz geçmesi bir hayli şaşırtıcıdır. Daha aktif olunması beklenirdi. Sürecin siyasi boyutu var ve en azından bu boyut toplumla güçlü iletişim gerektiriyor. Göründüğü kadarıyla DEM’in yaz boyunca kendi tabanıyla yapmayı planladığı toplantılar dışında bu yönde de bir çalışma bulunmuyor. Kulislere yansıyanlar doğruysa, sadece Öcalan’ın İmralı’daki şartları iyileşmeye başlamış ama mesela sürecin sembolü haline gelen “umut hakkı” bahsinde bile bir gelişme duyulmaz oldu.

Çözüm süreçlerinin enerjisi düştükçe güven kaybı yaşanır, güven kaybı yaşandıkça enerji düşer. Elbette, geçmişte başarısızlıkla sonuçlanan “açılım” ve “çözüm” süreçlerinin iktidar üzerinde yarattığı travma, işlerin bu kez daha temkinli yürümesini açıklıyor ama yaz tatili havasına girmek biraz fazla…

Buna karşılık PKK’nın da silah bırakma vaadini yerine getirmekte zayıf gittiği anlaşılıyor.........

© Karar