Kısa zaman önce Kartalkaya’da tamamen insan kusurunun sebep olduğu, 78 cana mal olan bir yangın faciası yaşadık. 6 Şubat, 53 bin küsur insanımızın ölmesine, 107 bin insanımızın yaralanmasına, binlercesinin sakat kalmasına, ayrıca 518 bin konutun yıkılmasına veya ağır hasar almasına yol açan depremin ikinci yıldönümüydü.

Bazıları bu depreme “asrın felaketi” diyerek kendi sorumluluğumuzu gözden kaçırmaya çalıştılar. Yalnız bu şark tipi kurnazlığımız bile hâlâ aklımızı başka yerlere çalıştırdığımızın bir alameti idi. Yangın sırasında giriştiğimiz siyasi polemikler de öyle.

Depremler doğal afetlerdir ama –vaktinde tedbir alan ülkelerdeki tecrübeler gösteriyor ki- bizdeki ağır kayıplar ve yıkımların sebebi, insanımızın zihin ve ahlak sorunudur; onun da asıl sebebi, bizde insanın değersiz oluşu ya da para ve makamın insandan daha değerli oluşudur.

Öyle görülüyor ki, bütün mesele geliyor, “insanın değersizliği” sorununa dayanıyor. Gelir dağılımındaki eşitsizlikten ve bunun oluşturduğu yoksulluktan tutun da hukuk ve yargı sorunlarımıza, bir türlü insana insan olarak değer veren bir anayasa ve kamu hukuku oluşturamamış olmamıza, hokus fokusla siyaset yapmamıza kadar başka pek çok toplumsal problemimizin temelinde de “insanın değersizliği” yahut temel haklar bakımından bazılarımızı bazılarımızdan daha çok değerli gören anlayışımız var.

***

Sudan asıllı ABD’li akademisyen Ahmed en-Naîm’in ifadesiyle “Hz. Peygamber, Kur’an’ın tamamını muhataplarına ileterek ve Kur’an değerlerine uygun yaşayarak, İslam’ın evrensel........

© Karar