Günlerdir siyaseti meşgul eden ‘İmralı’ya gidilsin mi, gidilmesin mi’ tartışması nihayet sonuçlandı ve Meclis komisyonu Öcalan’a gidecek… Ancak önce CHP, sonra da Yeni Yol grubunun İmralı’ya vekil göndermeme kararı başka bir tartışmayı başlattı.

Halen Türkiye’nin birinci partisi olması hasebiyle, en sert eleştiriler de CHP’ye yapılıyor doğal olarak. CHP’nin çözüm fırsatını değil, popülizmi tercih ettiğini ve bunun “bir tür oyunbozanlık” olduğunu söyleyenler bile var.

Kuşkusuz bütün dünya örneklerinde olduğu gibi, Türkiye’de de büyük acılara mal olan ve uzun yıllar ülkenin elini kolunu bağlayan büyük bir terörü ortadan çekerek, barışın önünü açmak hiç öyle kolay bir mesele değil.

Dolayısıyla bugün, “Terörsüz Türkiye”nin hayata geçirilmesi müzakerelerinin yürütüldüğü bir süreçte tartışmaların, eleştirilerin yapılması son derece doğal. Ama bazılarının fazla heyecanlanarak erken şeytan taşlama işine girişmesi çok normal bir davranış değil.

Zira bu sürecin en çok ihtiyacı olan şey, sükunet ve empati… 50 yıllık acılı bir tecrübenin ardından, eğer hala birbirimizi taşlamaya devam edeceksek, boşuna barış ve kardeşlik hayalleri kurmayalım.

Unutmayalım bu ülkede kimse çözüme karşı değil. Ama siyasi partilerin, sivil oluşumların ve hatta bireylerin farklı önerilerinin ve itirazlarının olması da doğaldır. Ayrıca bu problemin, toplumdan gizlenerek, oldu-bittiye getirilerek çözülmesi de mümkün değildir.

Aslında bu meselenin çözümünde ilk adımı atanın ve elini taşın altına koyanın milliyetçi refleksleri en yüksek olan MHP’den gelmesi........

© Karar