İmamoğlu’na yönelik yargı operasyonunun ardından İstanbul Saraçhane Meydanı’ndakiler başta olmak üzere tüm Türkiye’de gerçekleştirilen protesto gösterilerinin temsil ettiği toplumsal reaksiyonun manası hâlâ tam olarak kavranamamış görünüyor. Dolayısıyla bunlara karşı iktidarın gösterdiği tepki de -süreç boyunca yaptığı hemen her şey gibi- problemli.

Ana muhalefetin -son seçim itibarıyla Türkiye’nin birinci partisinin- cumhurbaşkanı adayı son derece tartışmalı suçlamalarla hapse atılmışken, buna tepki gösteren kitleyi “hain, anarşist, çapulcu, şu, bu” diye tavsif etmek seçmen kitlelerinin sempatisini sağlayacak bir tutum değil.

Tek “suçları” yasal bir toplantıya katılmak olan gençlere yapılanlar geniş kamuoyunda “Hükümetimiz ne yapıyorsa doğrudur” görüşüne desteği mi artıracak? Medya ambargosu veya sosyal medya manipülasyonları sayesinde toplumun neyin ne olduğunu anlayamayacağı mı düşünülüyor?

İkincisi, müdahalelerdeki şiddeti haklı çıkaracak bir taşkınlık yok ortada. Toplumun geneli de bunu -medya blokajına rağmen- bir şekilde görüyor. Neticede kanuni ve ahlaki meşruiyeti olan gösteriler karşısında kanuni ve ahlaki meşruiyeti tartışmalı müdahaleler duruyor. Elinizdeki muazzam medya gücünü seferber ederek bile görünümünü değiştiremeyeceğiniz bir tablo bu.

Diğer yandan, iktidar cenahının burada toplanan insanlara CHP kalabalığı diye bakması vahim hata. Saraçhane’deki protestolara katılanlardan öğrendiğimize göre, gösteriler sırasında hoparlörden belirli şarkı ve türküler çalındığında birçok genç “CHP mitingine mi geldik” diye tepki göstermiş. CHP lideri konuşurken de sık sık benzer reaksiyonlar gerçekleşmiş.

Nitekim Toplum Araştırmaları Enstitüsünün Ankara’daki gösterilere katılan gençler arasında gerçekleştirdiği ankette katılımcıların yalnızca yüzde 11,1’i motivasyonunun doğrudan İmamoğlu’nun şahsına yönelik........

© Karar