Devlet ve Maliye Bakanlığı yapmıştı. Mucit kişiliği ile de anılıyordu. Ama hepsinden öte yaşantısı ile devlet adamlığını göstermişti.

Evi krediliydi, bankada birikmiş parası da yoktu. O dönem devlet kurumu olan Sümerbank’tan giyiniyordu. Uçak bileti pahalı olduğundan genellikle karayolu ile seyahat ederdi.

Adnan Kahveci “itibardan tasarruf olmaz” demedi ve şatafatı sevmedi. Bugün Anadolu’da dahil her yerde adını sorduğunuzda her kesim hayırla yad ediyor.

Sanırım en büyük mirası da bu olsa gerek.

Ve şu sözü önemliydi: “Devlet adamları fakir ölmelidir ki, idare ettikleri milletler zengin ve mesut olsunlar.”

Kısaca idarecilerin yolsuzluğu ile toplumun fakirliği arasında bir bağ kuruyordu. İdarecilerin dürüst olması ülkenin zenginliği açısından nerede ise ilk şarttı.

İdareci dediğinizde bunu sadece siyasi olarak almamak gerekir. Merkezi yönetim dahil yerel yönetimler de bunun içindedir. Hatta sadece yöneticiler değil, idari amirler de bu kapsamdadır.

Anadolu Başsavcısının söylediği konu mesela: Yargıdaki parasal döngü de bu konunun tam merkezindedir. Zaten Erdoğan eski........

© Karar