Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın araya giren Biden’li yıllardan sonra yeniden Beyaz Saray’da ağırlanmasını, uzaktan -TV ekranından- izlerken, bir ara, “Bu ne sevgi ah, bu ne ızdırap” şarkısını terennüm ettiğimi fark ettim.

Hatırladığım şarkıdaki “Bu ne sevgi” bölümü, Donald Trump’ın konuğuna gösterdiği olağanüstü ilgiye dayanıyordu: Dakikalar önce kapıya çıkıp orada beklemesi… Gazetecilerin sorularına cevap verirken sürekli duyduğu hayranlığı ifade etmesi… Erdoğan’ın itibarlı konuklara tahsis edilen Blair House’da ağırlanması…

Uğurlarken, Trump’ın konuğunu öpmeye hazırlandığını düşündüren bir an bile oldu…

ABD Başkanı Trump, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı gerçekten seviyor…

Cumhurbaşkanı Erdoğan ise, ekranlara yansıyan görüntülerde fazla sevinçli görünmedi; “Bu ne ızdırap” diyen şarkıyı bu sebeple hatırladım.

Ziyareti Külliye’de planlayanlar, onlara yardımcı olan diplomatlar, başarılı geçmesi için en ufak ayrıntıyı dahi ihmal etmemişler…

Yolculuğa çıkılacak gün ABD’ye uygulanan bazı ek vergilerin kaldırılması sözgelimi…

Bu jest bana, Birinci Körfez Savaşı’nda (1990-1991), Kerkük-Yumurtalık boru hattının kapatılması tavsiyesinde bulunmak üzere Türkiye’ye gelecek ABD’nin o zamanki dışişleri bakanı James Baker’a dönemin Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın yaptığı sürprizi hatırlattı…

Baker, Ankara’ya indiğinde, Türkiye’nin petrol boru hattını kapattığı haberini öğrenecekti.

O olay ve Irak’a ABD’nin askeri müdahalesine gösterilen başka kolaylıklar, Baba Bush nezdinde, Türkiye’yi........

© Karar