Önce, ülkemizle ilgili, son zamanlarda unutulmaya terk edildiğini düşündüğüm, bir temel gerçeği hatırlatayım.

Türkiye bir demokrasi; anayasalı bir demokrasi…

Anayasasında devletin nitelikleri sayılırken ‘demokratik’, ‘laik’ ve ‘sosyal’ özelliklerinden sonra ‘hukuk devleti’ olduğu da belirtiliyor…

Defalarca değiştirilse bile, sayılan bu nitelikler anayasada kalmaya devam ediyor; şimdilerde sürekli kendisinden söz edilen ‘yeni anayasa’ çalışması sona ulaştığında da -tabii ulaşırsa-, mevcut anayasanın saydığı bu niteliklere dokunulmadığını göreceğimize eminim.

Sebebi belli: Türkiye’nin sistemini belirleyen bu nitelikler toplumun büyük kesimi tarafından benimsenmiş unsurlar…

Keşke bu nitelikler sayılırken ‘insan haklarına saygılı’ denilip geçilmese, metin evrensel hak ve özgürlüklere teker teker yer verilerek yazılsaydı…

Olsun, o temel hak ve özgürlükler anayasanın maddeleri arasında var.

Sayalım:

Haberleşme hürriyeti (m. 22)

Yerleşme ve seyahat hürriyeti (m. 23)

Din ve vicdan hürriyeti (m. 24)

Düşünce ve kanaat hürriyeti (m. 25)

Düşünceyi açıklama ve yayma hürriyeti (m. 26)

Bilim ve sanat hürriyeti (m. 27)

Basın hürriyeti (m. 28)

Dernek kurma hürriyeti (m. 33)

Toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı (m. 34)

Mülkiyet hakkı (m. 35)

Hak arama hürriyeti (m. 36)

Kanuni hakim gücencesi (m. 37)

Üstelik, yukarıda tek tek sıralanan hak ve özgürlükleri korumayı amaçlayan bir maddesi de var anayasanın........

© Karar