“Seni gelecek diye sol yanımı boş koydum…”

Gesi bağları, yitirdiklerimizin yankısıdır. Unutulmuş bir sevdanın, gurbetin ve içten içe kanayan bir yaranın sesidir. Sözleriyle ağlatmaz yalnızca; bir ney ahenginde erimiş bir çağrı, sizi içinizden kavrayıp bir yere, uzak, renkli, bilinmez ve esrarlı bir diyara götürür.
Ve orada, kendi yârini ararken bulursun kendini.
Bir de Germir bağları var. O da başka bir yazının kaderine…”
Geçen haftaki yazı bu cümlelerle bitiyordu.
Şimdi gözlerimizi Gesi’den doğuya çevirelim… Germir bağları çağırıyor bizi.

Orada, bağların hemen ardında, çukurda, başka bir yurt gibi sessizce bekler........

© Karar