VARŞOVA - Almanya Sosyal Demokratları, parlamenter demokrasiyi savunan, Nazizme karşı çıkan ve savaş sonrası Almanya'nın modernleşmesine öncülük eden bir mirasa sahip, Batı'nın en eski siyasi partilerinden biridir. Parti, yıllar içinde birçok önemli işçi hakları, ekonomik ve insan hakları reformunu hayata geçirmiştir. Eski SPD lideri ve Batı Almanya Şansölyesi Willy Brandt’ın 1970’lerdeki "Ostpolitik" politikası ise 1990’da Almanya’nın yeniden birleşmesinin zeminini hazırlamıştır.

Ancak bugünün SPD'si eski halinin bir gölgesi: Parti pazar günkü federal seçimlerde oyların yalnızca ,4 'ünü alarak hem Hıristiyan Demokrat Birlik/Hıristiyan Sosyal Birlik (CDU/CSU) hem de aşırı sağcı Alternative für Deutschland'ın (AfD) gerisinde kaldı. Bu yenilginin nasıl gerçekleştiğini ve Batı’daki sosyal demokrat hareketlerin geleceği açısından ne anlama geldiğini değerlendirmek önemlidir.

SPD'ye verilen destek 2000'lerin sonlarına doğru düşmeye başladı. Parti 2005 ve 2009 federal seçimlerinde oyların sırasıyla 4,2 ve # 'ünü almıştır. Bu oran oyların yaklaşık A 'ini aldığı 1998 federal seçimlerine kıyasla ciddi bir düşüşü temsil ediyordu. Bu düşüş büyük ölçüde Şansölye Gerhard Schröder'in 2000'lerin başında uygulamaya koyduğu “Agenda 2010” ve “Hartz” reformlarıydı. Schröder’in işgücü piyasasını serbestleştirip sosyal yardımları azaltarak durgun Alman ekonomisini canlandırmayı amaçlayan neoliberal politikaları, SPD’yi güçlü sendikalarda örgütlenmiş işçi sınıfı tabanıyla karşı karşıya getirdi. Aynı zamanda karizmatik maliye bakanı ve eski parti lideri Oskar Lafontaine'in SPD'nin sosyalist fraksiyonunu da yanına alarak sol bir ittifaka iltica etmesine yol açtı.

Seçmen kaybına rağmen SPD, Almanya’nın "Demir Leydisi" Angela Merkel’in liderliğinde CDU/CSU’nun küçük koalisyon ortağı olarak varlığını sürdürebildi. Merkel’in 2021’de emekliye ayrılmasıyla SPD, oyların dörtte birini alarak o yılki........

© Karar