Jacques Ranciere, Cahil Hoca, Zihinsel Özgürleşme Üstüne Beş Ders eserinde
“Cehaletle ilim arasında kurulan pedagojik ilişkinin altında aptallaştırma ile özgürleştirme arasındaki daha temel felsefi ilişkiyi görmek gerekir… Bir cahilin başka bir cahil için ilim kaynağı olması nasıl kabul edilebilir… Bir zekanın bir başka zekâya tabi kılındığı yerde aptallaştırma vardır.” dayatmacı eğitimi özetliyor.

Ramazan ayında bir velimiz beni arayıp çocuklarını okuldan almak istediğini söyledi. Velimizin üç kız çocuğu var. Üçü de varsıl kesimler tarafından rağbet görülen seküler bir ilkokulda okuyor. Okulun bir öğrenciden yıllık aldığı bedel bir milyona yakın. Çocuklarını okuldan alıp dışardan alacağı destekle sanat ve spor ağırlıklı bir eğitimle eğitmek istediğini söyledi.

Arkadaşımı tanıdığım için fikrine şaşırmadığımı söyleyeyim. Tepkisi çocukların okuldan bir şey almadıkları yetmiyormuş gibi birde çocukların tüketim nesneleri olmaları konusunda birbirlerine kötü örnek olmaları.

Oturup günümüz Türkiye’sinde verilen eğitimin bir ihtiyaç olup olmadığından birçok konuyu tartıştık. Sonra okulların artık çocuklar için sosyalleşme alanları olduklarını, nitelikli eğitimi ebeveynlerin dışardan aldıkları destekle telafi ettikleri konusunda hemfikir kaldık.

“Okullar, çocukların temel eğitim öğretim ihtiyaçlarını karşılıyor mu?” sorusu herkesten cevap bekleyen bir soru olarak burada dursun.

Yine Sayın Milli Eğitim Bakanımız: “Zorunlu eğitim süresi yüksek. Yakında bunun tartışmaya açılacağını ben de tahmin ediyorum. Bu kadar uzun bir süre standart bir eğitime çocukları tabi tutmak doğru olmayabilir.” diyerek on iki yıllık zorunlu eğitimi on iki yıl sonra da olsa doğru bir eğitim olup olmadığını tartışmaya açması gecikmiş bir tespit olarak okuyorum.

Sayın Milli Eğitim Bakanımız öğretmen odalarını sürekli ziyaret ediyor. Öğretmen odalarında konuşulanların ortlamasını........

© Karar