Popüler tarih allâmesi İlber Ortaylı, sivri akılla susuzluk sorununu Kürt sorunu tartışmasına dönüştürüverdi.

Sanki mesele tarlayı Türk’ün mü, Kürt’ün mü sulayacağıydı.

Oysa su krizi büyüyor, kuraklıksa çoktan kapımızda. Ve Türk’ün de Kürt’ün de ortak hayati sorunu. Ayrımcılık yapmayan bir sorun bu, kimsenin ırkına bakmıyor.

Kim sularsa sulasın, su bulamadıktan sonra ne fark eder?

Fakat Türk, Kürt ayırmayan kuraklık sorunu, ayrımcılık ve ırkçılık tartışmalarının gölgesinde güme gidiyor.

Diğer meselelerimizden bağımsız olarak böyle bir sorun da var, giderek daha çok canımızı yakacak ve acil çözüm bekliyor. Kürt sorununa çözüm arayışlarından ayrı ele alınacak bir sorun...

Peki İlber Hoca’nın reçetesi ne?

“Fırat ve Dicle havzasında boşalan köyler Asya’dan gelecek kardeş nüfusla doldurulsun, Uygur çiftçiler Türkiye’ye getirilsin, Kırgızlar bu topraklarda faaliyete geçsin...”

Bir de “Çukurova’nın verimsizliğini sert mali tedbirlerle giderelim” önerisi var.

Çukurova’yı sulayan Seyhan’la Ceyhan nehirlerine para, Dicle’yle Fırat havzalarına ise soydaş nakli…........

© Karar