Halı yıkamacısıyken sahte diplomayla meşhur psikolog olan adama bakıyorsunuz. Büyük otorite pozları kesiyor, medyatik, sosyeteyi büyülemiş. Ondaki özgüven, en seçkin psikologda ancak bulunur.

Torbacıyken sahte diplomayla narkotik polisi olmak nasıl bir kendine güvendir? Değme oyuncu, kendinden böyle emin bürünemez role.

Ya bilmem kaç baraj yapan sahte mühendis! Benim, diyen mühendiste yok ondaki rahatlık.

Sahte diploma skandalı, sistemin açıklarını ve çürümenin boyutlarını tokat gibi çarptı yüzümüze.

Sarsıcı çok yanı var, biri de diploma hırsızlarının nasıl olup da yakalanma korkusu yaşamadığı gerçeği.

Sınavından geçerek, çok çalışarak, bileğinin hakkıyla kazanılmış gerçek diploma sahipleri bile başarılarından şüpheye düşebiliyor. Emekleriyle hak edip etmediklerinden emin olamayıp 'sahtekâr sendorumu'na yakalanabiliyorlar.

İmpostor ya da kimlik hırsızı sendromu, deniyor. Yakalananlar, öyle olmadıkları hâlde kendilerini sahtekâr zannediyor. Şanslarının hep yâver gitmeyeceği, bir gün foyalarının ortaya çıkacağı endişesine boğuluyorlar.

Peki nasıl oluyor da diploma hırsızlarına uğramıyor bu duygu, o çalıntı kimlikleri zaten kendilerine aitmiş, doğuştan haklarıymış gibi taşıyabiliyorlar?

Bu soruya vaktiyle eğilmiştim. Buyurun, bir daha geçelim üstünden...

Çünkü sadece madrabazlar, kendilerini olduklarından farklı gösterip göstermediklerinden........

© Karar