Cezaevinde 10’uncu yılına giren Selahattin Demirtaş, geçtiğimiz hafta Cuma günü (31 ekim) t 24’te “Sürecin muhasebesi” üzerine bir yazı yazdı.

Yazıda “Sürecin kilit kavramı “silâh” değil “kardeşlik”tir“ diye başlayan paragraf şöyle ilerliyordu:

“Silâh, kardeşlik hukukunu örselediği, kanattığı için tabii ki öncelikle silâh aradan çıkmalıydı. Bununla eş zamanlı olarak da kardeşlik hukuku ve duygusu onarılmalıydı. İşte buna ilişkin etkili, sonuç alıcı tek bir adım bile atılmadı...”

Demirtaş bu satırların ardından “Peki neler yapabilirdik ya da yapabiliriz?” diye soruyor, sonra da “Ben aklıma ilk gelenleri sıralayayım, siz ekleyin, genişletin lütfen...” diye devam ediyordu.

Demirtaş’ın önerileri içinde Liderlerin ya da Komisyon üyelerinin Öcalan’ı ziyaretleri yoktu. Ama meselâ, “Adnan Menderes’in, Alparslan Türkeş’in, Orhan Doğan’ın ve Mehmet Sincar’ın mezarlarını ziyaret edip oradan Anıtkabir’e gitmeleri, Konya’da Mevlana’yı, Doğubayazıt’ta Ehmedê Xanî’yi ziyaret etmeleri” vardı.

Demirtaş ayrıca, “Diyarbakır’da Amedspor ile Trabzonspor arasında bir kardeşlik maçı organize edilmesi, tüm Diyarbakır’ın, Trabzonspor ve Amedspor bayraklarıyla donatılması, Karadeniz’den akın akın gelen “kardeşlerimiz”in Diyarbakırlıların evlerinde misafir edilmesi, stadyuma maçı izlemeye birlikte gitmeleri” vardı.

Demirtaş, kardeşlik harekatında, “Milli futbol takımının, bir maçını Diyarbakır Stadyumu’nda oynamasını ve Diyarbakırlılar’ın Milli Takım’a canı gönülden sahip çıkmaları”nı öneriyordu.

İzmir’den, Kars’tan yola çıkan gençlerin Çanakkale Şehitliğini ziyaret ettikten sonra Anıtkabir’de buluşup Türkçe – Kürtçe kardeşlik bildirisi okuması da öneriler arasındaydı.

Bir öneri şuydu:

“Bursa Ulu Camide ve Diyarbakır Ulu Cami’de aynı anda Türkçe ve Kürtçe kardeşlik hutbesi okunsaydı.”

Son öneride de Demirtaş, “Evlatlarını........

© Karar