Bu ayki Trabzonspor dergisindeki yazım..

Bazen yazarken kelimeler sıkışır kalır, ruhumuz yaşar ama ifade edemeyiz. Anlamlandırdığımız fotoğraf kareleri yetişir yardımınıza, fotoğrafı gören biri, bir kelime yazar ve başlarız bir hikâye anlatmaya…

Fotoğrafın ruhuna inerken çektiğim bir sahneyi canlandırırım beynimde...
Benim için fotoğraf anı ölümsüzleştirmek için yapılan bir eylem değil... Ben, insanlara anlamlandıracakları sahneler oluşturmaya çalışıyorum. İçine kendi ruhumu da koyup bir şeyler hatırlatmaya çalışıyorum.

Duygunun izlerini sürüyorum. Çoğu kimsenin dokunmadığı duyguları aktarmaya çalışıyorum. Geçmiş ile bağlantı kurmasına yardımcı oluyorum.
Yaşanmışlıkların figürlerini yansıtıp bir belge oluşturuyorum.
Anı dondurmak değil amacım, o anlar ile onlara bir duyguyu hatırlatıp sadece hayatla ilgili bir bağlantı kurdurmak...
Öyle hazin bir öykü ki…
Geride kalan olan bütün o güzellikleri sadece........

© Karadeniz'de sonnokta