Hayat içerisinde gözden kaçırdığımız birçok detayı, şehrin belleğine bir doküman gibi eklemek için bir iz sürücü oluyoruz. Gerçek duygular, sihir kullanılarak fotoğraflanır ise belleklerde yer eder.
Bireysel ve toplumsal olanı kayıt altına almanın çok daha ötesinde, insanın özüne inebilen işlere tevafuk etme niyetiyle, görünenden sır olana yola çıkarak belgeler oluşturmaya çalışıyorum. Bunu bazen bir çocuğun masum tebessümünde, bazen bir kadının mücadeleci ellerinde, bazen de sokak arasındaki hamsi arabasını süren bir emek ustasının tezgâhında yakalayabiliyorum.
Sesleri gürültüden ayırarak bir motif veya herhangi bir enstrümanın ruhu, onu belirli bir şekilde düzene sokarak şiirsel, felsefi, sosyal ve retorik düşünceyi tetikleyebilir. Böylece aralarında sonsuz sayıda ilişki ortaya çıkar. Sözler müziği, müzik sözleri çağrıştırır ve sonsuza yürüyen bir birliktelik doğar. Fotoğraf karesi de bütün bu duyguları size hatırlatarak bir ışık olur. Geçmişin Trabzon’unu anlatan her cümle de duygulandırır bizi... Kent mekân geçmişimize acı........

© Karadeniz'de sonnokta