Ülkemiz demokrasiye ilk adımını CHP ile attı. Ancak de tek partili dönemin dışında CHP, tek başına iktidar olamadı. Ortada bir sıkıntı vardı: Halkla bir türlü frekans tutturulamıyordu. Ya bir güvensizlik söz konusuydu ya da aynı pencereden bakılamıyordu. Bu nedenle de CHP, iktidara hep uzaktan bakan oldu.
Rahmetli Bülent Ecevit, dürüstlüğü, devlet adamlığı ve halkla kurduğu güçlü bağla bir dönem umutsuzların umudu olmuştu. “Karaoğlan” efsanesi halkta karşılık bulmuştu. Ancak CHP’nin iç yapısındaki sorunlar Ecevit’i bile ayrılmaya itti ve sonunda DSP’yi kurdu. O gün anlam veremediğimiz bu ayrılığın nedeni, bugün daha açık görülebiliyor: CHP, iç yapısında dikiş tutturamıyordu.
Daha sonra Deniz Baykal da bir kaset kumpasıyla devre dışı bırakıldı. Yerine getirilen Kemal Kılıçdaroğlu, defalarca seçime girdi ve hepsini kaybetti. Parti içi seçimleri bile kazanamayan bir liderin, partiye hâlâ yön vermeye çalışması, “Misyonunu henüz tamamlamadı mı?” sorusunu akıllara getiriyor. Öyle ki, adeta partiye kayyum........

© Karadeniz'de sonnokta