Gözümüz kulağımız o bölgede iken yangın büyüdü…
Ertesi gün akşamüstü Lucie telaşla aradı: “Öncel yangın Çesal barınağına dayanmış. 300 köpek var şu anda, organize olan araç sayısı 20… Ben çıkıyorum lütfen sen de paylaş…”
***

Evden nasıl çıktım, o paylaşımı nasıl yaptım bilmiyorum.

Arabaya oturdum telaştan elim ayağım titriyor.

Barınak 7 kilometre uzakta… 7 gün gibi geçti.

Barınağa vardık, henüz 5-6 aracız…

Barınak çalışanları, gönüllüler… Canım erkek dostlarımız da var ama çoğunluk “Bunlar hayvancı deli kadınlar” diye aşağılanan o deli kadınlar…

Önce barınağa yaklaşan o korkunç alevleri görüp, hamam böcekleri gibi telaşla bir sağa bir sola koşturduk.

Hangi birini kurtarıp arabaya atalım?

Ben sadece bize yaklaşan alevlere ve çığlık atan köpeklere bakıp ağlıyorum, Lucie benden daha metanetli, dedi ki, “Olur da kapılar açılıp ‘hadi kaçın çocuklar’ dersek önce kör ve hasta hayvanları kurtaralım. Onlar yönlerini bulamaz!”

***

Onun........

© İz Gazete