Müzik eleştirmenleri için bereketli bir toprak değil belki.
Normalde bu durumda sihirli iki sorumuz devreye girer: “Bana ne?” ve “Sana ne?”
Yani, beğenmiyorsan dinlemezsin, izlemezsin, beğenen dinler, izler.
Sanatın, zevkin göreceli olduğu, bireyin tercihine saygı duyulması gerektiği o bildik, medeni sözleşme.
Ancak görünen o ki, bu sözleşmenin bazı maddeleri tek taraflı olarak feshedildi. “Manifest” adlı bu grubun hikayesi, “beğenmedim”in ötesine geçip, “izin vermem”e evrildi. Konserleri, “milli güvenlik” gerekçesiyle iptal edildi. İşin komik (aslında trajikomik) tarafı, grubun şarkılarının kalitesi veya sahne performansının zayıflığı değil de, milli güvenliğimizi tehdit eder hale gelmesiydi. Sahnedeki acemice bir dans koreografisi, devletin bekasını sarsacak kadar gizemli bir şifre mi taşıyordu acaba?

***

Burada ironi katmanları üst üste binmeye başlıyor.
Birinci katman: Estetik kaygıların (kötü şarkı, kötü dans) yerini aniden devlet güvenlik kaygılarının alması.
Birileri, “Bu çok kötü, dinleyemeyiz” demek yerine, “Bu çok tehlikeli, dinletmeyiz” mantığına........

© İz Gazete