ANNESİNİN adı Elif’ti. Babasıyla olan aşkla yoğrulmuş bir hayatın şahidi olmayı kendisi için en önemli yanı sayardı. Gerçekten de annesi yekta bir karaktere sahipti. Öncüydü her konuda. Aileyi çekip çevirmekte inanılması güç bir maharete sahipti. Yalnız bununla kalmaz akraba ve komşularda bu hünerden kendilerine düşen hisseyi alırlardı. İlk evlilik yıllarında atalarından görmediği için bir kadının nasıl sevileceğini bilmeyen babası onun bu merhamete bürünmüş aşkının maharetli cilveleri sebebiyle huysuzlukları törpülenmişti. Ani çıkışları gerilemiş, fevrilikleri çekilmişti. Eşinin bu anlayışlı tavrı ve gayretinin sonucunda emeği meyvesini vermiş ve aşkın ne olduğunu tatmıştı. Artık o huysuz adam gitmiş yerine mülayim, anlayışlı biri gelmişti.

…

ELİF net bir kadındı. Şeffaftı. Önden baksan arkası görünecek kadar bir berraklığı temsil ediyordu. Dirayetliydi. Bu gücü onun diklenmeden dik durmasını sağlıyordu. O sebeple kavga çıkmazdı. Ama fazlaca alttan alarak muhatabına zulmetme fırsatı da vermezdi.

Elif’in yaşamı gerçeklerin kıyamı gibiydi. Abartısızdı. Gürültüsüzdü. Kavgasızdı. Şikayetsizdi. Mızmızlığa izin vermezdi. Yakınmak söz konusu olmazdı. Çünkü ne düzünden ne de tersinden abartısızdı. Hakikat neyse oydu. Bu sebeple netlik ve dirayetle yürürdü her şey.

Elif aynı zamanda metin olmak demekti. Öndeydi, öncüydü ama bunun reklamını yapmazdı. Başardıklarıyla övünmezdi. Bunun kendisine Rabbinin bir ikramı olduğu şuuruna kavuşmuş mü’mine bir kadındı. Sadece aile içi yârenlik vakti gelince muhteşem tebessümünü esirgemez ve nükteli bir tonlamayla “Ben alfabenin ilk harfiyim, ona göre” der gülüşürlerdi. Kendini övdüğü tek cümlesi buydu. Babası Zekeriya ise buna “Ben de alfabenin son harfiyim, geriye kalanı derleyip toparlarım” diyerek mukabele ederdi.

…

YAŞI ilerledikçe annesine olan saygısı hep arttı. Âdeta ona meftundu. Onun onayı almamış, tebessümle desteklenmemiş hiçbir işe girişmezdi. Yararını da her zaman görürdü.

Zaman ilerlemiş, devran dönmüş ve artık kendisi de evlenip yuva kuracak yaşa gelmişti. Bu işi yine tamamen annesinin beğenisine ve onayına bırakmıştı.........

© İstiklal