Dünya haritasında küçücük bir toprak parçası Gazze, artık yalnızca Akdeniz’in doğusunda kuşatılmış bir coğrafya değil; bir mazlumiyetin, bir direnişin, bir adalet arayışının dünya halklarının hafızasına işlenmiş ortak adı. Gün geçmiyor ki bir kıtada, bir meydanda, bir şarkıda ya da bir bebek isminde bu ad yeniden yankılanmasın…

Dünyanın öbür ucunda, Latin Amerika’nın yoksul mahallerinden Japonya’nın neon ışıklı sokaklarına kadar bir fısıltı yayılıyor: Gazze. Bu ad, yıkıntılar arasından yükselen insan onurunun sessiz çığlığı gibi. Kimi zaman bir pankartta, kimi zaman bir konserin ortasında binlerce insanın dudaklarından dökülen bir ağıt, bir dua, bir öfke…

Bu çağın insanı tuhaf: Bir yanda metropollerde alışveriş listeleri, yeni çıkan telefonlar, başka bir yanda uzak bir diyardaki çocuğun açlığı, susuzluğu, bombalar altında kaybolan hayalleri. Ve tam da bu zıtlıkların ortasında bazen bir şarkı yankılanır.

Ünlü İngiliz şarkıcı Paloma Faith, Londra’daki bir sonraki konserinin bütün gelirini Gazze’deki yaralıları tedavi etmeye çalışan sağlık çalışanlarına bağışlayacağını duyurdu. Bu haber belki de yıllar sonra kimsenin hatırlamayacağı bir cümle olarak kalacak ama Gazze’nin hafızasında yankısını bulacak: Dünyanın öbür ucunda bir kalp, bir sahne ışığı, Gazze’nin karanlığına küçücük de olsa bir umut düşürdü.

Somerset’in çamurlu tarlalarında Punk şarkıcısı Bob Vylan, Glastonbury Festivali’nin dev sahnesinden binlere “Özgür Filistin!” ve “İsrail askerlerine (IDF) ölüm!” diye haykırttı. ABD'li müzisyen Marc Rebillet de Glastonbury Festivali'nde benzeri slogan attırdı. Bu festivalde, çimenlere yayılmış gençler arasında sınırların anlamsızlığı bir kez daha görüldü: Vicdanlar coğrafya tanımıyor..

Ne gariptir… Geçtiğimiz günlerde........

© İstiklal