Kalem, insanoğlunun hakikati kayda geçirme çabasında kullandığı en kadim araçlardan biridir. İnsanlık tarihinin en eski ve en etkili ifade aracıdır. Onunla yazılanlar, yalnızca birer sembol veya bilgi aktarımı değil; aynı zamanda bir medeniyetin duygu, fikir ve hafıza birikiminin kaydıdır. Bu sebeple kalem, sadece yazmak için değil, anlamak, anlatmak ve anlamlandırmak için kullanılmalıdır.

Kalemin hakikati yazması, kişinin ve toplumun öz benliğine yönelik derin bir yolculuğun kapısını aralar. Kalem hakikati yazdığında, sadece geçmişi anlatmaz; geleceğe yön verir, zihni aydınlatır ve gönülleri inşa eder. Bu yönüyle kalem hem bir aynadır hem de bir pusuladır: Gerçeği yansıtır, ama aynı zamanda doğruya yönlendirir. Kalem, hem Kur'ân-ı Kerim'de ("Nun suresi, 1. ayet: Kaleme ve yazdıklarına yemin olsun") hem de tarih boyunca pek çok medeniyette kutsal bir mana taşımıştır. Kalem, aynı zamanda insanlığın hakikati anlama ve ifade etme aracıdır. Onun ucu, sadece kâğıda iz bırakmaz; zihinde ve kalpte de izler oluşturur. Kalem aracılığıyla hakikat, yalnızca soyut bir kavram olmaktan çıkar, somut ifadelerle insanlığın hizmetine sunulur.

Bu noktada yazmak, bir iddia sahibi olma cesaretiyle hakikati savunma ameliyesidir. Yazmak, sadece kelimeleri dizmek değil; zamanın ruhunu, toplumun hissiyatını ve insanlığın arayışını satırlara dökme sanatıdır. Bu bağlamda yazar, salt bilgi veren bir aktör olmaktan çıkarak, toplumun vicdanı, hafızası ve gelecek tahayyülü için bir rehber konumuna yükselir.

Hakikatin arayıcısı ve taşıyıcısı yazar, hakikatin izini süren, sorgulayan, hak ve adâlet terazisinde ölçüp tartan kişidir. Onun görevi yalnızca bilgi vermek değil; bilgiyi hikmetle yoğurup insan zihnine ve kalbine dokunmaktır. Gerçeğin çıplak anlatımı çoğu zaman soğuk ve kuru kalabilir; fakat yazar, o gerçeği medeniyetin birikimiyle, kültürün........

© İstiklal