Tarih boyunca İslam medeniyeti, Haçlı Seferleri'nden sömürgecilik dönemine kadar uzanan Hristiyan-Yahudi ittifaklarının siyasî ve kültürel saldırılarına rağmen, adâlet, ilim ve ahlâk temelinde üstün bir medeniyet modeli sunmuştur.

Gayrimüslim dünya, tarih boyunca, özellikle Hristiyanlık ve Yahudilik gibi vahye dayanmayan geleneksel dinlerin bazı siyasî ve teolojik yapıları, İslâm’a ve Müslümanlara karşı çeşitli düzeylerde üstünlük mücadeleleri yürütmüştür.

Haçlı Seferleri'nden itibaren bu mücadeleler, sadece dinî bir rekabetten ibaret kalmamış; siyasî, ekonomik ve kültürel boyutları da kapsayan geniş ölçekli medeniyet savaşlarına dönüşmüştür.

Yahudi-Hristiyan iş birlikleri, özellikle Batı'daki Siyonist ve Evanjelik çevrelerde, İslâm dünyasının tarihî ve coğrafî birikimine karşı ortak hareket etme stratejilerine evrilmiştir.

Bu stratejilerin ardındaki temel saik, yalnızca toprak ya da iktidar değil, aynı zamanda İslâm’ın temsil ettiği hakikat üstünlüğüne ve ümmet bilincine karşı duyulan ideolojik ve medeniyet düzeyindeki rekabettir.

Osmanlı Devleti, bu medeniyet savaşları sürecinde yalnızca askerî başarılar değil, aynı zamanda hukuk, ahlâk, eğitim ve kültür sahalarında da üstünlük sağlamış; İslâm medeniyetinin adâlet, ilim, irfan ve tasavvuf eksenli yapısını temsil ederek Batı dünyasına karşı güçlü bir alternatif sunmuştur.

Osmanlı'nın hukuk, eğitim ve kültür alanlarındaki başarıları, bu üstünlüğün........

© İstiklal